نتایج درمان جراحی زودرس و تاخیری در شکستگی های ناپایدار انفجاری پشتی کمری

زمینه و هدف: استفاده از جا اندازی غیرمستقیم، فیوژن و وسیله گذاری با اسکروهای سگمنت کوتاه به عنوان درمان انتخابی در شکستگی های پشتی کمری مطرح است. زمان انجام جراحی برای شکستگی ناپایدار ستون فقرات پشتی- کمری هنوز مورد بحث است. مقالات کمی در مورد زمان جراحی و تاثیر آن در نتایج درمانی و پیش آگهی این نوع شکستگی ها می باشد. روش تحقیق: این مطالعه به صورت مداخله ای از سال 2000 تا 2004 در بیمارانی که با تشخیص شکستگی انفجاری ناپایدار پشتی کمری بستری و تحت درمان قرار گرفتند، انجام شد. متوسط دوره پیگیری 42 ماه (66-16 ماه) بود. بررسی های گرافی قبل و بعد از عمل انجام گرفته و بررسی های کلینیکی نیز قبل و بعد از عمل در طی دوره فالواپ انجام می شد. یافته ها: متوسط فاصله شکستگی تا جراحی 11 روز (33-2 روز) بود. 35 بیمار تحت جراحی زودرس (15-2 روز پس از شکستگی) قرار گرفتند (گروه A) و 15 بیمار تحت جراحی دیررس (33-15 روز بعد از شکستگی) قرار گرفتند (گروه B). در گروه اول میانگین ارتفاع قدامی بادی مهره (A.V.H) از 5/20 میلی متر به 5/39 میلی متر تغییر یافت (37% درصد اصلاح). در این گروه درجه کیفوزیس از 4/20 درجه قبل از عمل به 5/1 درجه بعد از عمل بهبود یافت. در گروه دوم میانگین ارتفاع قدامی و بادی مهره از 3/20 میلی متر به 2/28 میلی متر بهبود پیدا کرد ( 5/24% اصلاح). همچنین در این گروه درجه کیفوزیس از 5/20 درجه قبل از عمل به 4/8 درجه بعد از عمل بهبود یافت. در انتهای دوره پیگیری کیفوز پشتی در گروه B بطور متوسط به 4 درجه رسید. نتیجه گیری: دخالت زودرس جراحی و ثابت سازی خلفی به وسیله اسکروهای سگمنت کوتاه در درمان شکستگیهای انفجاری ناحیه پشتی- کمری طبق نتایج تحقیق حاضر منجر به نتایج قابل قبول کلینیکی چه از نظر ریداکشن و چه از نظر تصحیح دفورمیتی می شود.